De laatste tijd lees je ook vaker dat de procesindustrie – net zoals wij allen zeer geplaagd door hoge energiekosten – slimmer gebruik moet maken van periodes van energieoverschotten en dus bodemprijzen.

Dit is gemakkelijker gezegd dan gedaan, de grotere industrieën werken vaak al continu of semi-continu. Voor de kleinere geldt dit vaak niet, maar die zijn bijvoorbeeld ’s avonds, ’s nachts en in het weekend gesloten. Je gaat niet even je roosters omgooien en mensen in de kleine uurtjes laten werken, omdat de stroom voor nop is. Dit wordt ‘m niet.

Kansrijker voorlopig acht ik de pieken in het net beter te benutten door energie-intensieve processen te automatiseren. Denk aan bepaalde energieslurpende processen die slechts een deel van de dag plaatst hebben.

Hoe duurzaam zou het niet zijn om die via slimme ICT voornamelijk te laten verlopen tijdens momenten van energiesurplussen. In de winter vooral in winderige periodes, in de zomer tijdens zonnige condities als, door overproductie van stroom via zonnepanelen, overbelasting van het net dreigt.

Energie-intensieve bedrijven zouden zo een buffer kunnen vormen in vraag en aanbod van energie. Dit laatste is trouwens niet nieuw. Het gebeurt nu al op kleinere schaal, bijvoorbeeld bij galvaniseerprocessen. Bedrijven die metalliseren zijn enorme piekbelasters. Door de benodigde stroom nu zo veel mogelijk af te nemen als het net vol zit of overbelast dreigt te raken, ontlasten ze het stroomnet.

Flexibilisering van energieverbruik is op termijn sowieso noodzakelijk, bijvoorbeeld voor al die bedrijven die nu geen vergunningen krijgen om hun onderneming te vergroenen met een dak vol zonnepanelen. In diverse regio’s, waaronder Zeeland, zit de situatie nu compleet op slot.

Verduurzamen kan niet, want de infrastructuur kan de pieken aan opgewekte elektriciteit niet aan. Tegelijk bieden simpele oplossingen als ‘jouw overtollige stroom aan je buurman leveren die het hard nodig heeft’ door allerlei regeltjes ook geen soelaas.

Pragmatisch denken verliest het hier van de bureaucratie. Het was nog een discussiepunt tijdens de Rondetafeldiscussie Duurzaamheid die we najaar 2023 tijdens Solids Rotterdam hielden met Dinnissen, Hosokawa Micron, Aerzen Nederland en Van Beek Schroeftransport.

Al deze bedrijven hebben hier direct of indirect last van. Ze voelen zich belemmerd hun groene ambities te realiseren, of zien die van collega-bedrijven gedwarsboomd. De consequenties zijn verregaand als je een groeiende organisatie bent.

Het blijkt zelfs lastig te worden om te investeren in uitbreiding van je bedrijf, omdat de energie-infrastructuur van het bedrijvenpark dit niet aankan. Dit kan tot jaren vertraging leiden. Dit is echt het paard achter de wagen spannen in het besef dat we vaart moeten maken met de energietransitie.

Komen dit soort frustrerende ervaringen je bekend voor? Laat het ons weten, we leggen het graag bij ons expertpanel neer tijdens een van onze toekomstige rondetafeldiscussies.