Energie is in korte tijd gespreksonderwerp nummer 1 geworden. Ging het vroeger bij een bezoek aan de klant over het weer, nu gaat het erover dat hartje herfst nog steeds de verwarming niet aan hoeft, zo warm en zonnig was het dit najaar. ‘Hoe gaat het met je energierekening’ in plaats van hoe gaat het met jou? Het kan verkeren. Energie houdt ons allen bezig. Wie heeft er geen familie of vrienden die hun maandtarief zagen exploderen? Ik ken mensen die de verwarming maar hebben uitgezet, die bij 16 graden en inmiddels bij 14 of 12 graden zitten, en de moed erin houden met een warme deken. Ook gaan mensen weer vaker naar kantoor, omdat dan thuis de verwarming uit kan of ze gaan uitgebreid douchen op de sportclub die daardoor in de financiële problemen komt. Andersom kan ook, op sommige kantoren is het zo koud, dat men gaat thuiswerken. Geen mens zag deze energiecrisis aankomen.
In de industrie zijn de consequenties groot, zeker voor de energieslurpers en voor bedrijven met veel verouderde installaties. Die waren bij de lage energieprijzen rendabel, maar kosten nu geld. Wie toevallig een jaar geleden een vast contract heeft afgesloten, is spekkoper, maar heel wat bedrijven in de procesindustrie moeten eraan geloven. Met name de zware industrie. Het aluminiumbedrijf Aldel in Delftzijl ging eind oktober failliet, het was al diverse keren gered, maar de torenhoge energielasten nekten de producent nu definitief. Hierdoor kwamen er 120 mensen op straat te staan.
De prijspiek in de energiecrisis lijkt nu wel bereikt, maar zelfs met de huidige daling blijft energie bijzonder duur. Het is de vraag of het ooit weer zo goedkoop wordt. Dat brengt me op het punt van energiebesparing. Er waren de afgelopen jaren weinig prikkels om hier fors in te investeren, de groene trendsetters in de markt daargelaten. Ze legden hun hele dag vol zonnepanelen, investeerden in warmteterugwinning, kochten de nieuwste meet- en regeltechniek in, zonder daar direct beter van te worden. De filantropen deden het ‘voor het klimaat’. Nu doen we het met zijn allen voor onze portemonnee. Ineens is een extreme bezuinigingsstrategie bittere noodzaak voor de procesindustrie.
En daarbij haalbaar. Verdienden de benodigde investeringen zich tot voor kort niet of nauwelijks terug, nu is een investering in energiebezuiniging in no time terugverdiend. En laten we wel wezen, er is op energiebesparingsgebied zo veel laaghangend fruit in de industrie, waarmee tientallen procenten op het energieverbruik bespaard kan worden, dat het hoog tijd wordt hier werk van te maken. Hoeveel warmte gaat er niet ongebruikt naar buiten. Voor de producenten van warmtewisselaars zijn gouden tijden aangebroken. En natuurlijk voor wie in de waterstofeconomie zit. Wat is uw energiebezuinigingsstrategie? Laat het ons weten op: [email protected]
Vincent Hentzepeter, hoofdredacteur
