Het belangrijkste aspect van de 4 meest gebruikte CO2-afvangtechnieken (absorptie, adsorptie, membranen, bio-mogelijkheden) is de toepassing en het gewenste CO2-eindproduct. Hieronder volgt een lijstje van 6 toepassingen:

  1. DAC – Direct Air Capture: CO2 direct uit omgevingslucht halen met het doel het CO2-gehalte te reduceren. Lucht bevat slechts 0,042% CO2. Daarmee wordt afvangen een dure grap.
  2. DOC – Direct Ocean Capture: Zeewater bevat ongeveer 500 keer meer CO2 dan lucht. Er bestaan meerdere demonstratieprojecten in Europa, bijvoorbeeld het SeaO2 project.[ https://fluidsprocessing.nl/artikel/proefproject-co2-uit-zeewater/].
  3. Post-combustion capture: Bij productieprocessen waar fossiele brandstoffen worden gebruik als energiebron, wordt het afgas ontdaan van CO2 na verbranding.
  4. Pre-combustion capture: Fossiele brandstoffen worden door vergassing of reforming geconverteerd in een mengsel van H2, CO2 en lage concentraties andere gassen. Als deze CO2 wordt afgevangen blijft er blauwe waterstof over.
  5. Oxyfiring; Bij verbranding van koolstof/steenkool met pure zuurstof is de concentratie CO2 in het afgassysteem bijna 100%. CO2 afvangen wordt dan heel efficiënt. Het nadeel is dat zuivere zuurstof produceren duur is. Mogelijk interessant als het gecombineerd wordt met groene waterstofproductie. Elektrolyse van water geeft namelijk H2 en O2.
  6. Bio-methaan/ethanol productie; Bij productie van bio-methaan ontstaat ook CO2, dit moet uit methaangas worden verwijderd. Bij productie van ethanol ontstaat door fermentatie ook CO2, dat afgevangen moet worden.DAC en DOC zijn door hun inefficiëntie of schaal niet geschikt voor de procesindustrie. De andere 4 toepassingen lijken wel interessant. De prijzen in USD/ton kunnen variëren van 25 tot 400 USD/ton afhankelijk van afvangtechniek, schaalgrootte, waarde/gebruik, oorsprong en locatie. Daarom kan zinvol CO2-gebruik de prijzen drukken.